Fijne zonnestralen raken
Glinsterend parelend de kalme zee
Langzaam neemt het water
Behoedzaam bijna geruisloos
Mijn hele leven met zich mee
Niets blijft er over
Niets van wat was blijft er nog voor mij
En in die overbegrensde leegte
Ruimteloos en zonder tijd
Vloedt de zee meedogenloos
over
En de zee wordt mij.
1 opmerking:
Hoi Lenie,
Ben jij ook aan het dichten geslagen? Heb je het zelf geschreven?
Wat een geweldig gedicht. Echt z´n gedicht waar je veel uit kan halen. Dit gedicht is vast ook ontstaan aan zee. Ik vind heel veel inspiratie voor mijn gedichten aan zee. Ja, die zee .... als die zee toch eens praten kon. We hebben het er pas nog over gehad, hij geeft je rust als je zachtjes dat water hoort kabbelen, je kunt er enorm boos zijn als het stormt. Door het gebulder van die zee hoort niemand je. Je kunt je gedachten er laten varen enz. enz.
Als het even kan ga ik dan ook, zoals je weet, iedere dag even naar die zee. Heerlijk!
groetjes uit Zeeland
Coby
Een reactie posten